3 Şubat 2012 Cuma

Sanırım Yalnızım

Gecenin bu saatine neden buradayım bilmiyorum açıkçası. Bu kadar çok şey düşünmeyeli çok zaman oldu. Neden bu gece bilmiyorum, özel bir sebebi yok aslında. Ölmeden önce yapmak istediğim o kadar çok şey var ki... Bunların hepsine sıra gelecek mi ya da ben tatmin edici ölçüde hepsini başarabilecek miyim emin değilim. Bazen düşünüyorum da mal gibi yaşıyoruz bu hayatı. Bu kadar çok derdimiz olmamalı, bu kadar çok işimiz olmamalı, bu kadar meşgul olmamalıyız, başkalarıyla bir şeyler paylaşmak için ayırabilecek vaktimiz olmalı. Yalnız yapamam ben, beceremem yani. Tek başıma kaldığım zamanlarda elim ayağıma dolaşıyor. Yalnız kalmayı son denediğimde üç gece üst üste yatakta enine uyuyakaldım mesela. O yüzden yapmak istediğim bir çok şeyde, hayatta gelmek istediğim birçok noktada yanımda görmek istediğim birileri var. Ama olmuyor, ben ne zaman bu konuda bana yardım edebilecek birilerine tutunsam ya onlar beni bırakıyor ya da ben onları. Yalnızlık edebiyatına hep uzak kalmak istiyorum, ergen yıllarında yaşanan "bu hayatta kimsem yok" trajedisini dillendirmek istemiyorum ama sanırım yalnızlığın tasviri şu an içinde kendimi bulduğum durum olabilir. Oğuz Atay 'ın dediği gibi: "Canım insanlar! Sonunda, bana, bunu da yaptınız."

2 yorum: